ကြင်နာသူ ဒေါက်တာမလေး၂

 ကြင်နာသူ ဒေါက်တာမလေး ၂ 

Love Lay 

ကဲ အဘစိန် နားရအောင် နေပြင်းလာပြီး 

ဟုတ် ဆရာမလေး ခြံကတော့ တော်တော်တော့ရှင်းသွားပါပြီ

ခြေလက်သန့်ရှင်းရေး လုပ် ပြီး အိမ်ထဲ၀င်ကာ အအေးသောက်ရင်း စကား စလိုက်သည်။

ဆရာမလေး က ဒီမှာ တယောက်ထဲ နေမှာလား

မဟုတ်ပါဘူး ဆေးခန်း အပြန် နောက်ကျရင် ခနနေရုံပါပဲ

အော်

အရမ်းကျေးဇူးတင်တာပဲ အဘစိန်ကို တခြားလူလည်းမခေါ်ချင်ဘူးလေ

အဘက ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ

ဆေးကုပေးတယ်လေ

အယ် ဟုတ်သား အဘဘယ်လိုနေသေးလဲ

ဗျာ ဟို ..ကောင်းပါတယ် 

အတော်ဘဲ တချက်ကြည့်ရအောင် လိမ်းဆေး အဆင်ပြေမပြေ

ဟုတ်

ဒေါက်တာမလေးလည်း အဘစိန်ဆီ လျှောက်လာပြီး ဆိုဖာပေါ်တွင် လှဲခိုင်းလိုက်သည်။

အဘစိန်လည်း မထူးတော့သည်မို့ စိိတ်ထကြွသွားလေတော့သည်။ ပုဆိုးကို ဖြေလိုက်ရာ တချိန်လုံး တောင်နေသော လီးတံကြီး မှာ ထိုးထွက်လာပါတော့သည်။

အို အကြီးကြီးပါလား အဘစိန်ရယ်

ဒေါက်တာမလေးလည်း

လက်အိတ်တော့ မရှိလို့ ဒီအတိုင်း ကိုင်ကြည့်မယ်နော် အဘစိန်

ဖြူဖွေးနုဖတ်နေသာ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် လီးတံကြီး ကို စုတ်ကိုင်လိုက်လေပါတော့သည်။ မနေ့ကလို စုစု မရှိပဲ နစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်လေရာ စိတ်လွတ်လပ်ပြီး လက်ချောင်းလေးများကို လှည့်ပတ်ကစားပေးမိနေပါတော့သည်။

အမြဲ ပဲ တောင်နေပြိး လရည် မထွက် ဘူး ဖြစ်နေတာ ဆရာမလေးရေေ

ဟုတ်လား သနားလိုက်တာ အဘစိန်ရယ်

ဒေါက်တာမလေး၏ လက်ထဲတွင် လီးတံကြီး မှာ အတင်း ထိုးထွက်နေပြီး ဒေါက်တာမလေးလည်း ရုတ်တရက် ဆိုဖာဘေးတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ လီးထိပ်ကြီးကို ငုံ စုပ်လိုက်ပါတော့သည်။

ဟာ.....ဆရာမလေး..

အဘစိန် မမျှော်လင့်ဘဲ လီးစုပ်ခံလိုက်ရလို့ လန့်ပြီး ခေါင်းထောင်လာလေသည်။ ဒေါက်တာမလေးမှာ လီးထိပ်ကြီး ငုံထားရင်း ဇင်ယော်တောင် မျက်ခုံး ကို ပင့်ကြည့်လိုက်တယ်။

အဘစိန် ခံစားနေရတာ သမီး စိတ်မကောင်းလို့ပါ ။တတ်နိုင်သလောက် လုပ်ပေးချင်ပါတယ်။ ဆေးပညာမှာလည်း စုပ်ပေးတာက အဘစိန် ဝေ ဒနာကို သက်သာစေနိုင်မလားလို့ပါ။

မဟုတ်တာ ဆရာမလေးရယ် မတော်ပါဘူးလေ။

ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ။ကြိုးစားကြည့်တာ မမှားဘူးလေ။ အဘသာ ငြိမ်ငြိမ်လေး လှဲနေလိုက်နော် 

ပြောရင်း ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့ သည် လီးတံကြီးကို အတင်းစုပ်ယူနေလေသည်။

တကယ်တော့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့သည် လီးစုပ်ခြင်းကို အပြာကားများတွင်သာ ကြည့်ဖူးသည်။ မစုပ်ဖူးပေ။ အမြင်ပညာကိုသာ သုံးပြီး လီးစုပ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

အား ..အ အာ ဆရာမလေးရယ် .

ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့မှာ ဆိုဖာဘေးတွင် ဒူးထောက်ပြီး အဘစိန် ၏လီးကြီးကို ကုန်းပြီး စုပ်နေလေရာ နောက်တွင် တင်သားများ လုံးထွက်နေပြီး ဘောင်းဘီ အတိုမှာ မထိန်းနိင် ဖြစ်နေလေသည်။အဘစိန်မှာ လုံးတက်နေသော ဖင်တုံးကြီးကို ကြည့်ပြီး မနေနိုင် မထိုင်နိုင် ဖြစ်လာနေသည်။ ကျေးဇူးရှင် ဆရာ၀န်မ လေးမို့ မကိုင်ရဲ အရမ်းလည်း စုတ်နယ်လိုက်ချင်စိတ် ဖြစ်နေလေတော့သည်။

အာ း ရွီး ရွီ း အာ ဆရာမလေးရယ်..

အစပိုင်းတွင် စေတနာ သနားစိတ်တို့ဖြင့် ပိုက်ရေစုပ်သလို စုပ်ပေးနေသော်လည်း အဘစိန်၏ ညည်းသံကို ကြားပီး စိတ်ထကြွလာပါတော့သည်။ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လည်း တဖြည်းဖြည်း စိတ်ပါလာပြီး စောက်ဖုတ်မှ အရည်များစိမ့် ထွက်လာပါတော့သည်။ ရိုးရိုးစုပ်နေရာမှ ဇာတ်ကား ထဲကလို စုပ်ချင်လာပြီး အမွှေးကြားထဲက လဥကြီး နစ်လုံး ကို ပါ စုပ်ပေးလေတော့သည်။

ပြွစ် ...ပြွစ် ...စွပ် ..

ပြစ် ...ပြွစ်... ပြစ်... ပြစ် ...ပြွစ် ..

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့မှာ အသိစိတ် လွတ်တဲ့ လူတယောက်လို လီးတံကြီးကို အငမ်းမရ စုပ်ပေးနေလေတော့သည်။

အာ ...အ အာအာ အာ ...အ 

ပြီးချင်လာပြီ ဆရာမလေးရယ်

အဲလို ပြီး ချင်လာပီဆို လရည်က မထွက်ဖြစ်နေတာ 

စိတ်ကို လျှော့ ပြိး ပြီးသာ ပြီးလိုက်ပါ အဘစိန်

ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့ လည်း အစွမ်းကုန် စုပ်ပေး လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ကစားပေး လေတော့သည်။ လျှာထိပ်လေးကို လီးတံကြောင်းတလျှောက် ကစားပေးကာ သူကိုယ်တိုင် စောက်ဖုတ်လေးထဲ အရည်ရွမ်းပြီး အရမ်းယားနေလေတော့သည်။

အား ဆရာမေလး အာ အား အာ အ ကောင်းလိုက်တာ ဆရာမလေးရယ် ပြီး ပြီး ပြီး 

အာအ် အု အ အာ့

အဘစိန် ခါး ကော့တက်သွားပြိး လရည်များ ပစ်နစ်ထွက်လာပါတော့သည်။ဒေါက်တာရတီစုလဲ့လည်း ပါးစပ်ကို ချွတ်ပြီး ထွက်လာသော လရည်များကို လက်ဖြင့် ခံယူထားလေသည်။ တခါမှ မကြုံဖူးသောကြောင့် စိတ်တွေ တအား လှု ပ်ရှားပြီး အဘစိန်၏ လရည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေသော လီး တံကြီး အား တပ်မက်သော မျက်လုံးရွှယ် များဖြင့် ကြည့်နေလေတော့သည်။

ဆရာမလေးရယ် 

အဲလို မထွက်တာကြာပြီ ဆရာမလေးကို အားနာလိုက်တာ ပေကုန်ပြီ 

အဘစိန်လည်း ထလာပြီး ဒေါက်တာ၏ လက်များကို သုတ်ပေးနေလေသည်။

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့လည်း အခုမှအသိ၀င်တဲ့ လူတေယာက်လို

တော်သေးတာပေါ့ အဘစိန် သက်သာသွားလို့ ကျွန်မရေ ချိုး ခန်း ၀ငျလိုကျအုနျးမယျ 

ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမလေး ကျေးဇူး တင်ပါတယ် ဆရာမလေးရယ်

ဒေါက်တာလည်း ရှက်ပြုံး လေးပြုံးပြီး ရေချိုးခန်းသို့ ထွက်သွားလေတော့သည်။

အဘစိန် လည်း ရောဂါ သက်သာသွားသော်လည်း 

ရင်ထဲတွင် ပလောင်ဆူနေသည်။ တကယ်တော့ မိန်းမနဲ့ ဝေးကွာတာကြာပီ ဖြစ်တဲ့ သူ့လို အမှိုက်ကောက် အဖိုးအိုကို နတ်သမီးလေး လို လှ တဲ့ ဆရာ၀န်မ လေးက လီးစုပ်ပေးသွားတာကို မယုံနိုင် ဖြစ်နေလေသည်။ ခုန လီးစုပ်နေတဲ့ ဒေါက်တာ့ပုံရိပ်ကို ပြန်မြင်ယောင်နေပြီး လီးတောင်တာ မကျတော့ပေ။တဖက်ကလည်း ကျေးဇူးရှင်မို့ မပစ်မှားရက် ထကြွ နေသာ ကာမစိတ်ကိုလည်း မထိန်းနိုင် ဖြစ်နေလေတောသည်။နောက်ဆုံးမှာတော့ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ချလိုက်ပါတော့သည်။

ရေချိုးခန်းထဲတွင်တော့ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့မှာ အ၀တ်အစားများ မရှိတော့ဘဲ ရေပန်းအောက်တွင် စောက်စိကို ပွတ်နေလေသည်။စိတ်ထဲတွင် အဘစိန်၏ လီးကြီးကို တမ်းတရင်း အဆက်မပြတ် စောက်စိကို ကစားကာ အာသာဖြေနေလေသည်။လီးအစစ်နင့် အလိုးခံချင်စိတ်များ ထကြွလာပြိး အဘစိန်နဲ့ အလိုးခံရင် ကောင်းမလား တွေးမိသည်။ တဖက်ကလည်း ရှက်စိတ် ကြောက်စိတ် ဖြစ်ပြီး ကြောက်မိနေလေသည်။ထိုအချိန်တွင် ရေချိုးခန်းတံခါး ဖွင့်သံ ကြားလိုက်ရလေတော့သည်။

အယ် အဘစိန် ဘာလို့၀င်လာတာလဲ 

အဘစိန်မှာ ကိုယ်တုံးလုံးဖြင့် အပေါက်ဝတွင် ရပ်နေလေသည်။

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့လည်း လှန့် ပြီး ညာလက်ကို စောက်ဖုတ်ပေါ် ဖုံးကာလိုက်ပြီး ဘယ်လက်မှာ ရင်သားနစ်စုံ ပေါ်ယှက်တင်လိုက်လေသည်။ ဘယ်လိုဖုံးနိုင်မလဲ။စူထွက်နေသာရင်သားမှာ လက်ဖြင့် ပင့်တင်လိုက်သလို ဖြစ်ပြီး ပိုလိို့ ပွင့်ထွက်လာပါတော့သည်။

စောက်ဖုတ်မှာလည်း အလုံးစုံ မကာကွယ်နိုင် အမွှေးမျှင်လေးများ ညီညာစွာ ယိမ်းနွဲ့နေလေသည်။ ဆရာ၀န် ပီပီ စောက်မွှေးများကို သန့်သန့်ရှင်းရှင်း ထားသည်။ စောက်ဖုတ်အပေါ်နားလေးတွင် သပ်သပ်ရပ်ရပ် စုထာလေသည်။

မြင်လိုက်ရသောမြင်ကွင်းကြောင့် အဘစိန်လည်း ဘယ်လိုမှ စည်းမစောင့်နိုင်တော့ဘဲ ဒေါက်တာရတီစုလဲ့အနားကို အတင်းပြေး၀င်ပြီး ဆွဲဖက်လိုက်သည်။

ဆရာမလေးရယ် အဘ မရ တော့ ပါဘူး ကျေးဇူးရှင်ကို စော်ကားတယ်ပြောလည်း ခံပမယ် ။ဆရာမလေး ရဲ့ အလှ ကို အဘ မတောင့်ခံနိုင်တော့ပါဘူး။

ရှင်... မလုပ်ပါနဲ့ အဘရယ် အဘကို အဲလို စိတ်နဲ့ ကူညီတာမဟုတ်ဘူး မလုပ်ပါနဲ့ ရှင်..

အဘစိန်လည်း ဘယ်လို မှ နောက်မဆုတ်တော့ဘဲ ညာလက်ဖြင့် ဒေါက်တာရတီစုလဲ့၏ သေးသွယ်သောခါး လေးကို ဆွဲကပ်ပြီး ဘယ်လက်မှာ ရင်နစ်မွှာကို တလှည့်စီ ချေမွနေသည်။ရေစင်ရေပေါက်များ ကျနေသော မျက်နှာနုနုလေး နေရာအနှံ့ အတင်းကရော လိုက်နမ်းနေလေသည်။ မျက်နှာကြမ်း ကြမ်း နှုတ်ခမ်းမွှေး ကြမ်းကြမ်း ဖြင့် ဒေါက်တာ၏ နင်းဆီ ဖူး နှုတ်ခမ်းလေးကို အငမ်းမရ စုပ်နမ်းနေလေသည်။လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် တရမ်းကြမ်း နမ်းရှုံ့နေသည်မှာ မျက်နာနုနုထွတ်ထွတ်လေး အနှဲ့ပင်။

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့မှာ ရုတ်တရက်အခြေအနေ ကြောင့် ကြောင်သွားပြိး အဘစိန်ပြုသမျှ ငြိမ်ခံမိနေလေသည်။နောက်မှ ရုန်းရကောင်းမှန်းသိပြီး လက်နုနုလေးဖြင့် အဘစိန်၏ ရင်ဘတ်ကျယ်ကြီးကို တွန်းကာ ရုန်းကြည့်သည်။ မရတော့ပေ။အဘစိန်၏ အနမ်းကြမ်းကြမ်း များကို ရှောင်းရှားရင်း ခေါင်းကို ခါယမ်းနေသည်။ ပါးစပ်ကို အတင်းစိကာ အဘစိန်၏ လျှာကြမ်းကို အားတန် ခုခံနေရသည်။

ပြွစ်... ပလပ် ...ပြွစ် ...ပလွတ် 

အား ....အွန့် ....မ...လုပ်ပါနဲ့ ရှင် 

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အဘစိန်၏ မျက်နှာမှာ ကျော့ရှင်းသောလည်တိုင်၊ ထိုမှတဆင့် ဖွေးဥလုံးထွက်နေသော ရင်နစ်မွှာသို့ ရောက်ရှိပြီး ပန်းရောင်နိ့သီး ခေါင်းလေး နစ်ခု ကို တလှည့်စိ စို့ပေးနေလေတော့သည်။

ပြွစ် ....ပြွစ် ....ပြစ် ...

အား ..ရွိး ...အာ း ...အမယ်လေး ...

မလုပ်ပါနဲ့ ရှင်

ဒေါက်တာမလေးမှာ တဖြည်းဖြည်း ကာမစိတ်များ ပိုမို ထကြွလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ပျော့ခွေကာ ရုန်းကန်မှု အင်အားလျော့နည်းလာပါတော့သည်။

အဘစိန်သည် ပညာစုံသူပီပီ ဒေါက်တာမလေး စိတ်ပါလာပြီး ဆိုတာ သိပြီး နောက်ဆုံး ကာမခလုတ်ကို ဖွင့်လိုက်ပါတော့သည်။

ချပ််ရပ်သော ဗိုက်သားလေးမှ တဆင့် ဆီးစပ်အောက်နား က အမွှေးလှလှများကို လျှာဖြင့် သပ်ပေးနေလေသည်။ဒေါက်တာမလေး ရှေ့ ထိုင်ချပီး ပန်းရောင် နုနု စောက်ဖုတ်လေးကို ကုန်းရပ်လိုက်ပါတော့သည်။ စောက်စိကို တောင်ထနေအောင် အဆက်မပြတ် စုပ်ပေးပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လျှာကြမ်းကြီး ကို ထိုးထည့်ကာ ကာမအရသာများ အရသာပေးနေပါတော့သည်။

ပွစ် ...ပွစ် ...ပွစ် ...

ပလပ်.... ပလပ် ...ပလွတ်...

ပြွစ် ...ပြွစ်... ပြွစ်...

အား ...ရှီးးးး အ င့် ...အင်... အင့် ...အ့... အွန့် ..

အွန့် ...ကျွတ် ...ကျွတ် 

အမယ်လေးနော် ...

အား ...ရွိး.....အွန့် ... ကျွတ် 

ဒေါက်တာရတီစုလဲ့မှာ အဘစိန်၏ ဘာဂျာ အစွမ်း ကြောင့် ဘယ်လိုမှ မတ်တပ် မနေနိုင်တော့ဘဲ နံရံကို ကပ်မှီ ကာ ပေါင်ကို ကားနိုင်သမျှ ကား ၊ အဘစိန်၏ ခေါင်းကို ကိုင် ပြိး ဘာမှ မချုပ်တီးနိုင်တော့ဘဲ အော်ညည်းနေလေသည်။

အာ း ...အား ...

ရွိး.... ရှစ် ....အွန့်...

အင့်... ငင့် င့် င့် င့်...

နောက်ဆုံးတွင်တော့ ကာမအ၇သာထူးအထွတ်အထိပ်ကို ခံစားးကာ စောက်ရည်များ အဘစိန်၏ မျက်နာပေါ်သို့ ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ 

အဘစိန် ကန်တော့ .ကန်တော့ နော်

သမီး လည်း ဘယ်လိုဖြစ်သွားမှန်းကို မသိတော့ပါဘူး

ရပါတယ် ဆရာမလေးရယ် ဆရာမလေး ကျေနပ်ဖို့ အရေးကြီးပါတယ် 

အမယ်လေး အဘစိန်ဟာကြီး က ပိုကြီးလာပါရောလားရှင်..

ဆရာမလေးရယ် အဘစိန် စိတ်မထိန်းနိုင်လွန်းလို့ပါ 

ဆိုပြီး ဒေါက်တာနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်လေသည်။ဒီတခါတော့ သူမ မရုန်းမိတော့ဘဲ အဘစိန်၏ နှုတ်ခမ်းထူလပစ် ကြီး ကို ပြန်လည် နမ်းလိုက်ပါတော့သည်။

Love Lay