ကြင်နာသူ ဒေါက်တာမလေး ၁
By Love Lay
No 12 ဦးရွှေ ၀င်လို့ ရပါပြီရှင့်
စာရေးမလေး စုစုမှ ခေါ်လိုက်သည်။
ဦးရွှေ လည်း မိန်းမနဲ့ အတူ စမ်းသပ်ခန်းထဲသို့ ၀င်သွားသောအခါ
ဦးလေး ၀င်လာပါ၊ ဗိုက်အောင့် ပြန်ပီလားရှင်၊
ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမလေးရေ
အရက်ပြန်သောက်နေတာလား
မသောက် အယ် ဟုတ် နည်းနည်း ပါပဲ ဆရာမလေးရယ်
သောက်တယ် ဆရာမလေးရေ ပြောမရ ဆိုမရ နဲ့ ဘယ်နေ့ သွားမလဲ မသိဘူး ၊
အတူ၀င်လာသော မိန်းမဖြစ်သူမှ တခါတည်း တိုင်ပြောလေသည်။
ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့ လည်း စမ်းသပ်စရာ ရှိတာ စမ်းသပ်ပြီး ဆေးထိုးပေးလိုက်သည်။
အရင် ပြနေကျ အကြောင်းသိများ ဖြစ်နေသောကြောင့် အထူးပြောရန် မလို ပြုံးပြုံးလေးသာ မှာစရာ ရှိတာ မှာလိုက်သည်။
ကျွန်မတို့ ရပ်ကွက်လည်း ဆရာမ လေး ဆေးခန်း ကိုပဲ အားကိုးနေကြတာ၊ ဆရာမလေးက ပြုံးပြုံး ပြုံးပြုံးနဲ့ အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲ
ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့ မှာ ဆရာ၀န်ဘွဲ့ ရပီး အခြား ဆေးရုံ ကြီး များတွင် မလုပ်ဘဲ ဒီကျူးကျော် ရပ်ကွက်လေးထဲတွင် ဆေးခန်း လာဖွင့်နေခြင်း ဖြစ်သည်။အသက်မှာ ၂၅ နစ် ရှိပြီး ကျောင်းတက်စဉ်တွင် စာပဲ ကြိုးစားခဲ့ပြီး ရည်းစား လည်း မထားခဲ့ ယောကျ်ား အတွေ့အကြုံလည်း မရှိခဲ့ပေ။ အမေ ဖြစ်သူ မယ်မြန်မာ၏ အမွေကို ဆက်ခံထားသလား ထင်မှတ်ရလောက်အောင် ကိုယ်လုံး အချိုးအဆစ် အလှအပမှာ ရှိုက်ကြီး ရှိုက်ငယ် အသွယ်သွယ်ဖြင့် မို့မောက် တောင့်တင်း ဖွံ့ထွား စွင့်ကားလျက် ရှိပီ ၊ ရှမ်းတရုတ်မလေး ပီပီ အသားအ ရေ မှာ ဖြူဖွေးဥ နေပြီး သူဌေး သမီး ဖြစ်နေသောကြောင့် အမြဲလှပကျော့ရှင်းစွာ နေထိုင်တတ်သည်။ အရပ် ၅ ပေ ၅ လက်မ ခန့် ရှိပြီး နက်မှောင်သော ဆံပင်မှာ ကျောလည်ခန့် ရှိသည်။ ဆေးခန်းတွင် ဆံပင် ဆံထုံး စည်းထားပြီး မြန်မာ၀တ်စုံ လေး နဲ့အမြဲ နေတတ်သည်။
ကျောင်းတွင် QUEEN ရထားသူ ဖြစ်ပြီး ပိုးသူပန်းသူ များ ဝိုင်းဝိုင်း လည်နေသော်လည်း ခပ်တည်တည်သာနေခဲ့သည်။
ခုဆရာ၀န်ဖြစ်မှသာ ဖော်ဖော်ရွေရွေ နေတတ်လာခဲ့သည်။
စိတ်ကောင်းရှိသူ ဖြစ်သောကြောင့် မရှိဆင်းရဲသား ရပ်ကွက်တွင် ပရဟိတာ ဆန်ဆန် ဆေးခန်းဖွင့်ခြင်း ဖြစ်သည်။
စုစု ရေ ပိတ်ဖို့ ပြင်တော့နော်။
ဟုတ် မမ
အချိန် ၈ နာရီ ထိုးသောအခါ နောက်ဆုံး လူနာအား အပြီးသတ်ပြီး ပြန်ရန်ပြင်ဆင်လေသည်။
ထိုအချိန်တွင် ဆေးခန်းသို့ အမှိုက်သိမ်းရန် အဘစိန် ရောက်လာသည်။
ဆေးထိုးအပ်တွေ သတိထားနော် အဘစိန်
ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမလေး
ရော့ အဘစိန်အတွက် လိုတာသုံး
ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ သည် အဘစိန်ကို သနားသောကြောင့် အမြဲ မုန့်ဖိုး ပေးလေ့ ရှိသည်။
ဒါနဲ့ အနာရော သက်သာ လား ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်ကတော့ တော်တော်ကောင်းနေပြီနော်
ဟုတ် အနာက တော့ ပျောက်သွားပါပြီ ဒါပေမယ့်....
ဘာဖြစ်လို့လဲ အဘစိန် ပြောလေ
အနာက အားလုံး ပျောက်ပြီး တမျိုး ဖြစ်နေလို့ပါ
ဘာဖြစ်တာလဲ အဘစိန်ရဲ့
ဟိုဟာ ဟို ဟိုဟာ လေ
ကဲပါ အဘစိန် ကုတင်ပေါ် ခနတက် အနာပြ၊
စုစုရေ အဘစိန် အနာကို ခန ကြည့်ရအောင်၊အဘရယ် မရှက်ပါနဲ့ ကိုယ့်သမီး လို သဘောထားလို့ ပြောထားတာကို၊
ပုဆိုး လှန်လိုက်တော့နော်
ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ လည်းလက်အိတ်၀တ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
အဘစိန်လည်း တော်တော်စိိတ်အိုက်သွားသည်။ အနာမှာ တခြားနေရာ မဟုတ်ဘဲ လီးတံ တွင် ဖြစ်သည်။
လွန်ခဲ့သောနစ်ပတ်ခန့်က အနာကို ဒေါက်တာမလေးနှင့် ပြဖြစ်သည်။ ဒီစုတ်ပျက်လှတဲ့ ရပ်ကွက်ထဲမှာမှ အမှိုက်ကောက်ရတဲ့ သူ့လို အဖိုးအို အတွက် အခမဲ့ ကုပေးသော ဒေါက်တာမလေးအား အကူအညီ တောင်းပြီး ပြဖြစ်ခဲ့သည်။
ဒေါက်တာမလေး ကိုယ်တိုင် ကြင်ကြင်နာနာ ကုသပေးခဲ့သည်။ ကိုယ်တိုင် ကိိုင်တွယ်ခဲ့ သော်လည်း အနာ နာနေတဲ့ အရှိန်ကြောင့် ဘာစိတ်မှ မဖြစ်ခဲ့။ ခုတော့ အနာမှာပျောက်ပြီး သုတ်ရည် မထွက် ဖြစ်နေသည်။ထို့ကြောင့် ပြရမှာ တမျိုး ဖြစ်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
အမယ်လေး
ဘေးနားမှ စုစု မှာ လန့်သွားသည်။
ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့ လည်း မအော်မိပေမယ့် လန့်မိသည်။
လန့်လည်း လန့်ချင်စရာ၊ အဘစိန်၏ လီးမှာ ရှစ်လက်မ ကျော် လောက် ရှိပြိး လုံးပတ်မှာ မိန်းကလေး လက်ကောင်၀တ်လောက်ခန့် အမွှေးများ ကြားမှာ ၀ပျနသေညျ ။ အနာကြည့်တုန်းက အဲလောက် မကြီး အနာကိုသာ ဂရုစိုက်သောကြောင့် ဘာစိတ်မှ မဖြစ်၊ အခုတော့ စိတ်ထဲ ဟာခနဲ ဖြစ်သွာပြီး စောက်ဖုတ်ထဲတောင် စစ်ခနဲ ဖြစ်သွားသည်။
ဆရာ၀န်တယောက်မို့ သိပ်အထူးအဆန်း မလုပ်တော့ဘဲ
အနာကတော့ ပျောက်နေပါပြီ ခု ဘယ်လို ခံစားရလို့လဲ အဘစိန်
ဟို ဟိုဟာ မထွက်လို့ပါ ဆရာမလေး
အော် သိပြီ ဆရာမ တချက် စမ်းကြည့်မယ်နော်
ဟုတ်ကဲဲ့
ဖယောင်းသွယ်သွယ် လက်ချောင်းလေးများမှာ လက်အိတ် ၀တ်ထားသော်လည်း လှလှပပ ယိမ်းနွှဲ့နေသလို လီးတံကြီး ကို လှည့်ပတ်နေသည်။ ဒေါက်တာမလေးမှာ ခါးကို ရှေ့ကို ကိုင်းပြီး စမ်းသပ်သောအခါ လီးတံ နှင့် မျက်နှာ နုနုလေးမှာနီးကပ်လာ၏။ လီးတံမှာ တဖြည်းဖြည်း တောင်မတ်လာပြီး လက်ဖဝါးကြားထဲ တောင်ထွက်လာတော့သည်။
ဟိုလေ ဆရာမလေး အဘဟာက အရမ်း တောင်လာပြီးရင်
ဘယ်လို လုပ်လုပ် သုတ်ရည် မထွက်လို့ပါ။ ပြောရတာလည်း အားနာပါတယ်။ အားကိုးစရာ ဆိုလို့ ဆရာမလေးပဲ ရှိလို့ပါ။
ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့ လည်း မှင်သပ်နေရမှ
ဟုတ်ပြီ အဘစိန်ရေ ဆရာမတို့ ဆက်စောင့်ကြည့် ကြရအောင်
စုစုရေ
စုစုမှာ အဘစိန်၏ လီး တံ ကြီးကို မျက်လုံးမှ မခွာနိုင်ပဲ ပြူးကြည့်နေလေသည်။
စုစု ဆေးခန်းသိမ်းတော့
အဘစိန် သောက်ရမယ့် ဆေး ပေးလိုက်မယ် လိမ်းဆေး လည်း ယူသွားနော်
ဟုတ်ကဲ့
အော် ဒါနဲ့ မနက်ဖြန် ခြံလာရှင်းပေးအုန်းနော် အဘစိန်
ဟုတ်လာခဲ့ပမယ် ဆရာမလေး
ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့ သည် ဆေးခန်းအပြန် အိမ်သို့ ရောက်သောအခါ ရေမိုးချိုးရန် ပြင်လေသည်။၀တ်ထားသော ပါတိတ်၀မ်းဆက်ကို တခုချင်း ချွတ်လိုက်ရာ အတွင်းခံ ဘရာနှင့် ပင်တီ နစ်ခုသာ ကျန်တော့သည်။ ဘရာမှာ ဖွံ့ထွားလှသော ရင်နှစ်မွှာကို အစွမ်းကုန် ပင့်တင်ထားရာ မနိုင်။ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲတွင် မယ်မြန်မာ၏ သမီး ဆေးကျောင်း၏ queen တယောက် ဖြစ််ခဲ့ပြီး အသက်၂၅ နစ် အလှအပများ အစွမ်းကုန်ဖူးပွင့်နေချိန်ဖြစ်သည်။
ပင်တီ တွင် စိုကွက်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့ ရှက်ပြုံးပြုံးမိသည်။
အဘစိန်ရဲ့ ဟာက တော်တော်ကြီးတာပဲ စာသင်တုံးးက မြင်ဖူးတာတွေနဲ့ မတူဘူး။
တောင်လာတာလည်း အသဲ ယားစရာကြီး ။ စုစု အပြန်ကားပေါ်မှာ ပြောသလို အဲဒါကြီးနဲ့ အလိုးခံလိုက်ရရင် ဘယ်လိုနေမလဲ မသိိဘူး
ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ တွေးရင်း ကာမစိတ်များ ဖြစ်လာပါတော့သည်။ညာဖက်လက်ချောင်းလေးများမှာ ထိန်းချုပ်စရာ မလိုဘဲ ပင်တီ ထဲ နှိုက်ပြိး စောက်စိကို ပွတ်ကာ အရသာ ခံနေလေသည်။ဘယ်လက်မှာ နို့အုံကြီးကို ကိုင်ရင်း ညစ်ရင်း အဘစိန်လီးကို စိတ်ထဲတွင် မြင်ယောင်နေလေသည်။
အာ့ ....အား ....အင့် ....
အမယ်လေး ...ကျွတ်.... ကျွတ် ...
ကောင်းလိုက်တာ
တကယ့် လီးနဲ့ အလိုးခံရရင် ဘယ်လို နေမှာ ပါလိမ့်
အင့် ....အင့်..... အင် .....အား့..... အာ့....
ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့ ကိုယ်လုံးလေး ကော့တက်သွားလေတော့သည်။
ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့ သည် ခုထိ ရီးစား မထားဖူးသော်လည်း ခေတ်မီသူ ပီပီ လိင်ကိစ္စများနှင် မစိမ်းပေ။ အပြာ ကားများ အပြာစာအုပ် များ လေ့လာသလို ဆရာ၀န်တစ်ယောက်ဖြစ်သောကြောင့် လိင်ပညာပေးများလည်း ကောင်းကောင်းနားလည်သည်။ တစ်ကိုင်ရည် အာသာဖြေတတ်သလို အရသာလည်း ခံစားတတ်သော မိန်းကလေး ဖြစ်သည်။
ဆရာ၀န် ဂုဏ်ကို ထိန်းပြီး တည်တည်ငြိမ်ပြိမ် နေတတ်သော်လည်း လွတ်လွတ်နေရတာကို ကြိုက်သည်။
တကယ်တော့ ဒေါက်တာရတီ စုလဲ့ သည် ကျောင်းပြီးကတည်းက စေ့စပ်ထားပြီး ဖြစ်သည်။ နောက်တဘွဲ့ ယူရန် ပြင်ဆင်နေသလို ပရဟိတ အလုပ်များ လုပ်ချင်သေးလို့ မိဘ တွေ ဆီ ခွင့်တောင်းကာ ဆေးခန်းဖွင့်နေခြင်း ဖြစ််သည်။ စေ့စပ်ထားသော အမျိုးသားမှာလည်း ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ ကို အရမ်းချစ်သောကြောင့် အလိုလိုက်ပြီး နောက်တဘွဲ့ ရရန် အစွမ်းကုန်ကူညီပေးသည်။ အမရိကားမှာ campany ပိုင်ရှင် ဖြစ်သောကြောင့် မြန်မာနိင်ငံ တွင်မရှိ။ အသက် ဆယ်နစ် ကြီးပြီး နစ်ခါသာ လူချင်း တွေ့ဖူးတော့သည်။ မိဘစီစဉ်တာကို လက်ခံ ခဲ့ ခြင်းသာ ဖြစ်သည်။မိဘတွေကလည်း သမီး အလိမ္မာလေးကို အမြဲ အလိုလိုက်သည်။
ခုလည်း ဆေးခန်းဖွင့်ရာ ရပ်ကွက်ထဲတွင် အိမ်နင့် ခြံ ၀ယျထားပွီး အပင်များ စိုက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
မေမေ သမီး မနက်ဖြန် ဆေးခန်းခြံကို စောစော သွားမယ် ခြံ ရှင်းချင်လို့
အလုပ်သမားတွေ ခေါ်သွားလေ သမီး
ရတယ် မေမေ အဘတယောက် ကို ခေါ်ထားပါတယ်
အင်း အင် း
နောက်တနေ မနက်ခင်း
ဒီ ပန်းအိုး ကို ဒီဖက် ရွှေ့ ပေးနော် အဘစိန်
အဘစိန် ပန်းအိုး သယ်ရင်း ဒေါက်တာရတီစုလဲ့ကို ကြည့်လိုက်သည်။
တီရှပ် အဖြူရောင် အပါးလေးမှာ အောက်ခံ ဘရာ အနီရောင် ကို ပေါ်လွင်စေသည်။ပေါင်လည်ခန့် ဘောင်းဘီ အမဲလေးမှာ
ပင်တီ မပေါ်ရုံ တမယ် ပင်။ ဆေးခန်း မထိုင်သေးသောကြောင့် အိမ် နေရင်း ပုံစံနင့် နေမိခြင်း ဖြစ်သည်။ ဖြူဥနေသော မျက်နာလေးတွင် ချွေး သီးများ စီးကျနေ၏။ လက်ဖြင့် ပင့်သုတ်လိုက်တိုင်း ရင်သားနစ်မွှာမှာ စူထွက်နေလေသည်။ ကိုယ်ကိုင်းလိုက်တိုင်း ရင်ဘတ်မှာ လစ်ဟာသွားပြီး ဘရာအနီရောင်အောက်မှ ရင်သားနစ်လုံး မှာ အတင်း ရုန်းထွက်နေလေသည်။ ကျော့ရှင်းသောလည်ပင်း ဖြူနနေပုံမှာ အကျောစိမ်းမျှင်မျှင်လေးပင် မြင် နေရသည်။သေးသွယ်သော ခါးလေးမှာ အဆီပို မရှိ။ အောက်တွင် ဘယ်ယောက်ျားလေးမှ တောင့်မခံနိုင်သော ဖွံ့ထွားစွင့်ကား ပြည့်ဖြိုးလှသော တင်အစုံမှာ အထိုင်အထလုပ်တိုင်း အဘစိန်ရင်ထဲကို စောက်စောက်တက်စေသည်။ ဆင်နာမောင်းကဲ့သို ပေါင်တံနစ်သွယ် မှာလည်း တင်သားကြီးများနှင့် လိုက်ဖက်ညီစွာ ပြေဆင်းလျက်ရှိသည်။ ၅ ပေ ၄ လက်မ ဟူသော အရပ်၀ယ် ပေါင်တံ သွယ်ဆင်းပုံမှာ အပိုအလို မရှိ တကယ် ကြွေမင်းသမီးလေး တစ်ပါးပါပဲ။
အဘစိန်မှာ အလုပ်လုပ်ရင်း စိတ်မထိန်းနိင် ဒေါက်တာမလေးကြောင့် လီး တောင်လာပါတော့သည်။
ဒေါက်တာရတီစုလဲ့သည် မနေ့က ဆေးခန်းတွင် အဘစိန်လီးကို စိတ်ကူးယဉ်မိတာကို ပြန်တွေးမိိပြီး စိတ်မလုံမလဲ ဖြစ်သွားသည်။
အဘစိန်မှာ ငယ်ငယ်က ကျန်းမာသန်စွမ်းသောလည်း ခု အသက် ၆၅ ကျော်လာသောအခါ ကိုယ်လုံး ကြွက်သား နဲနဲ ပျော့တွဲရာမှ လွဲပြိး လူငယ်တယေက်လို ဖြတ်လတ်နေပါသေးသည်
အဘစိန်မှာ အပေါ်ပိုင်း အကျီ မပါ ပုဆိုးကို ဒူးအထက် တိုတို၀တ်ထားသောကြောင့် တချက်တချက် လီးတံကြီးမှာ ပြူထွက်လာလေည်။
အဘစိန် လီးကြီးကလည်း ကြီးလိုက်တာ အမယ်လေးနော်
ဒေါက်တာ ရတီစုလဲ့ လည်း စိတ်လှုပ်ရှားကာ စောက်ဖုတ်ထဲမှ တစစ်စစ် ဖြစ်နေလေတော့သည်။
Love Lay
Comments
Post a Comment